En derin mahkumiyetlerimizin kökenlerini izlemek zor olabilir.fatih adak kurban Ben olmuştur öncelikle bir tek anne bilir, aslında doğum, kadınlar, ve , her şeyi, özellikle de başka kimse yoktur etrafında. Ben girilen Antakya Üniversite 1993, aynı yıl okul cinsel suç politikası olduğunu acımasızca, uluslararası alay için tanıtma fikrini sözlü onay. Kısa süre sonra, Birmanya bir manastırda fiziksel bedenim tarafından tanımlanmamış kendimi ikna etmek için başımı tıraş ettim.
Ama aldığım en önemli feminist eğitim, 1980'lerin başında, banliyö Midwest'de Katolik okulundaydı. En sevilen öğretmenlerimin yoksullara yardım etmeyi, hasta için dua etmeyi ve süt paramızı el Salvador'a göndermeyi öğreten rahibeler vardı. Gerekliliğini ve kendi kendine yeterlilik ve işbirliğinin olanaklarını öğrendim.
Polyester pantolon ve ortopedik ayakkabılarında, kızkardeşi Irene ve kızkardeşi Betty-birinci ve ikinci sınıf öğretmenlerim-bulaşıcı bulduğum sevinç ve amaç duygusu ortaya çıkardı. 1923 yılında kurulan, Bizim Hanımın Elms, Akron, Ohio, bakımlı olan her kız nüfusu için yaklaşık bir yüz yıl. Okul, “her Elms kızının deneyimine dokunmuş " sözü Veritas, hakikat ve adalet peşinde.”
Belki de kendi kızım şimdi ikinci sınıfta olduğu için, gerçeği ve adaleti sürdürmeyi öğrettiğim yolları ve bu ideallerin bir kız olmanın ne anlama geldiğini anlamamdan ne kadar ayrılmaz olduğu hakkında çok şey düşündüğümü buldum.
Aralık 1980 başlarında, üç Amerikan Katolik rahibesi ve bir lay gönüllü tecavüze uğradı ve San Salvador Havaalanı'na birkaç km uzaklıkta öldürüldü. Adamlar avcılar adak kurban sorumlu bölümünün Amerika Birleşik Devletleri eğitimli ölüm mangaları korumak askeri yönetime El Salvador. Din adamları vardı karşı karşıya gelen ret Vatikan için konuşmaya karşı şiddet rejimi. Olarak yazar Hilary Goodfriend açıkladı, bu kadınları “korkusuz ve cesur” riske “onların yaşamlarına destek en savunmasız kurbanları ABD dış politikasında kendi onuru için mücadele.”
1981 sonbaharında birinci sınıfa başladığımda 5 yaşındaydım. Kısa, Gümüş saçlı ve büyük boy gözlüklü rahibe Irene, sınıfımdan önce küçük bir turuncu sandalyede oturdu. Bir haritanın Orta Amerika aşağı çekti onun arkasında, onun çevresinde bir kötü fotokopiyle resim , kız kardeşlerinin yanmış van. Sözlerini hatırlamıyorum, ama hissi hatırlıyorum: rahibe Irene'nin AF konusundaki ısrarıyla temperli şokun yerçekimi.
"Kapitalizm" veya "devrim" hakkında bilgi edinmedik."Rahibeler propaganda yapmadı. Biz aynı çizgiler boyunca dua öğretildi, daha sonra öğrendim, sevgi Budist uygulamakindness, tüm insanlar güvenli olmak istiyorum tanıma. Çocuklar olarak korkuyu anladık. Rahibe Irene bize insanları ayırmadığını öğretti, bizi bağladı.
Ne zaman ben oldu, ikinci sınıf, benim babam bohem bir kez dolu bir şey ama füme istiridye “Domuz Alanı” öğle yemeği kutusu. Tek başına koku aşağılayıcıydı. Ama onları atmaya çalıştığımda, rahibe Betty kalçalarına elleriyle durdu ve Çöp kutularını engelledi.
"Yiyecekleri atmıyoruz, hatırladın mı?"dedi, saçları bir perma halo içinde. Ve hatırlıyorum: el Salvador'da açlıktan ölen çocuklar olduğu için yiyecekleri atmadık. Bu bize yardımcı oldu, bence, kendi yemek masalarımızda adil olmayan şeyleri daha az sabitleyin ve bunun yerine, dünyada adil olmayan şeyleri hayal edin. Bilmediğim her şey için, yeterli yiyecekleri olmayan insanlar olduğunu anladım.
Editörlerin Seçtikleri
Cinayet İşledi. Sonra elit bir hukuk Fakültesinden mezun oldu. Onu avukat olarak işe alır mısın?
Lorena Bobbitt hikayesini biliyorsun. Ama Hepsini Değil.
Klasik New Orleans yemeği olan Gumbo öldü. Çok Yaşa Gumbo.
Süre orada hiç şüphesiz bu neslin çocukları söylenmeden temiz onların plakaları çünkü aç çocuklar Etiyopya veya Bangladeş mahmuzlu yeni fikirleri Amerikan istisnai, mevcut alışkanlık atmadan tüm öğle yemekleri (ve kıyafetler ve her şey biz satın almadan kullanarak) grev benden çok daha kötü, bir Amerikan miyop hiç dikkate başkası.
Nispeten yakın zamana kadar, bir rahibe olmak, kadınların yüksek öğrenim veya evlilik ve annelik dışında bir yol izlemenin tek yollarından biriydi. Sonuç olarak, 1000 yılı aşkın bir süredir, dünyanın dört bir yanındaki kadınlara yoksulluk ve bekarlık sözü verildi.
20. yüzyıl boyunca rahibeler, geniş bir okul ve hastane sistemi inşa etti ve denetledi. Ama 1980'lerde, demoralize sonra Vatikan II başarısız verme kadınlar eşitlik birçok rahibeler beklenen sayıda kız vardı azalıyor. Sivil haklar ve kadın hareketleri, istihdam ve eğitim için genişleyen fırsatlarla birlikte, başka türlü rütbeli olmayı seçmiş olabilecek kadınların farklı seçeneklere sahip olduğu anlamına geliyordu.
Bir dönemin kuyruk sonunda çıktı ne yakalandı sınıf Arkadaşlarım ve ben. Eşleri ya da anneleri olmayan, makyaj giymeyen ve grup konutunda yaşayan ve bir araba paylaşan eğitimli kadınlar tarafından çevrildik. Eşitlik bizim için modellendi. Daha yaşamak bambaşka bir şekilde oldu da biz gördük.
Katolik okuluna maruz kalmam kısa sürdü ve yetişkin hayatımda kendimi Hıristiyan olarak hiç düşünmedim. Ama rahibeler bize cömertlik ve içgözlem fraksiyonlar ve cursive gibi doğrudan öğretti. Benim eğitim, başka bir deyişle, sadece benim hakkımda değil, aynı zamanda miras almaya hazır olduğum dünya hakkında da değildi.
Çocuklara karşı, kadınlara karşı, yerinden edilmiş ve gezegen adak kurban karşı şiddet çok yaygın olduğu bir zamanda, rahibelerin merhametin öğretilebileceği ve bağışlanmanın teşvik edilebileceği inancında umut bakışları buluyorum. Biz umutsuzluk bir işareti olarak değil acı varlığını yüzleşmek için öğrenebilir, ama aşk için bir fırsat olarak, hepimiz daha iyi Bu acı için sorumluluk almaya konumlandırılmış. Gerçeğin gerekliliğini anlarsak adaleti arayabiliriz.
